لیبرالها از دوما چه انتظاراتی دارند
و. ای. لنین
لیبرالها سعی دارند عموم را نسبت به ترکیب دوما خوشبین کنند. مخبر روزنامۀ فرانکفورت Frankfurter Zeitung در ۱۴ اکتبر (تقویم جدید) از سن پترزبورگ نوشت: «بررسی نتایج گردهمایی‌های ماقبل انتخاباتی که الآن انجام می‌شوند افراد را به این نتیجه می‌رساند که ترکیب دوما آنقدر که قبلاً به نظر می‌رسید بد نخواهد بود. میشود حالا با درجه‌ای از احتمال از پیش گفت که عناصر بمعنی واقعی کلمه محافظه‌کار بزحمت نیمی از دوما را تشکیل خواهند داد. بزحمت نیمی از دوما را تشکیل خواهند داد. لیبرالهای معتدل و لیبرالها بهترین شانس را برای انتخاب شدن دارند، در حالی که چشم‌اندازهای رادیکالها بسیار کمتر مطلوب هستند، اگر چه می‌توانند از نقطه نظر بدبینی‌ای که رادیکالها با آن در گذشته‌ای نه دورتر از ماه اوت آینده را می‌نگریستند، نسبتاً خوب نامیده شوند. بزحمت هیچ تردیدی می‌تواند وجود داشته باشد که نمایندگی رادیکالها در دوما خیلی ضعیف نخواهد بود. تنها مسئله این است که آنها تا چه درجه‌ای قادر خواهند بود لیبرالها و لیبرالهای معتدل را به دنبال خودشان بکشانند، زیرا تنها در صورتی که این سه عنصر یک جبهۀ مستحکم در مقابل هستۀ محافظه کار معرفی کنند یک مجلس مؤسسان تضمین خواهد گشت.»
منظور مخبر از رادیکالها بدون تردید مشروطه‌طلب-دمکرات‌ها است. نامزدهای آنها در سن پترزبورگ نابوکوف، کدرین و ویناور هستند. «لیبرالهای معتدل» با هیچ میزانی از دقت مشخص نشده‌اند، ولی از بین نامزدهای آنها به فیودوروف (یک محافظه‌کار «بمعنی واقعی کلمه»، ولی «کسی که شاید مورد حمایت لیبرالها نیز قرار گیرد»!)، و نیکیتین (یک نامزد راست، ولی همزمان همچنین یک نامزد معتدل-لیبرال) اشاره میشود.
پس با تبعیت لیبرالها و لیبرالهای معتدل از رهبری «رادیکالِ» اعضای اتحادیۀ اسووبوژدنیه یک مجلس مؤسسان تضمین میشود.... در واقع، اینجا خوشبینان لیبرالی را داریم که «به هر خس و خاشاکی چنگ می‌اندازند». عجیب ترین چیز ناتوانی آنها در دیدن این است که حتی اگر یک اکثریت دوما به نفع مجلس مؤسسان رأی دهد، مجلس مؤسسان در واقعیت «تضمین» نخواهد شد، بلکه تنها یک مبارزۀ انقلابی قاطعانه این کار را خواهد کرد. مشروطه‌طلب-دمکرات‌ها می‌خواهند چند فرصت را با هم داشته باشند – معامله داشتن با اتوکراسی (اپوزیسیون قانونی در یک دومای قانونی) و با انقلاب (برای یک مجلس مؤسسان «ما سهم خودمان را انجام داده‌ایم»).
نوشته شده در اواخر اکتبر ۱۹۰۵
نخستین بار در ۱۹۳۱ در جلد ۱۶ از آثار متفرقۀ لنین منتشر شد.
انتشار بر طبق متن دستنویس
مجموعه آثار لنین، جلد ۹
- ترجمه جواد راستی‌پور
- انتشار بدون مقابله و تغییر ۲۰۲۲/۹/۲
lenin.public-archive.net #L1401fa.html
|
|